FIAT 131 Abarth

FIAT 131 Abarth 1/43

Fiat 131 był zupełnie nowym modelem, posiadał zębatkową przekładnię kierowniczą, w przednim zawieszeniu zastosowano kolumny MacPhersona, w tylnym sprężyny śrubowe, 4 drążki reakcyjne i drążek Panhardaprowadziły sztywny most. Początkowo wyposażany był w silniki z wałkiem rozrządu w kadłubie (OHV) (pierwszy silnik, w którym wałek w kadłubie napędzany był paskiem zębatym) czterocylindrowe o pojemności 1297 cm³(65 KM) i 1585 cm³ (75 KM). W 1976 roku pojawiła się wersja 131 Abarth z silnikiem DOHC o pojemności 1995 cm³ i mocy maksymalnej 140 KM.

W 1979 roku nastąpiła pierwsza znaczna modernizacja, zaczęto wówczas stosować także silniki z Fiata 132 – o pojemnościach 1585 oraz w odmianie Racing – 1995 cm³, a także silnik 1300 DOHC. Oferowano także wersje z silnikiem diesla. Ostatnia poważna modernizacja nastąpiła w 1981 roku – silnik 1300 TC (Twin Cam – DOHC) zastąpiono silnikiem 1400TC, zamiast silnika 1585 OHV wprowadzono silnik z wałkiem rozrządu w głowicy (OHC).

W drugiej połowie lat siedemdziesiątych auto było montowane na Żeraniu z importowanych części produkcji włoskiej (tylko sedan w wersji Special). W Polsce Mirafiorka była używana głównie przez PRL-owskich dygnitarzy i montowano ją jako Fiat 131p.

Maserati MC12

Maserati MC12 1/43

Maserati MC12 – grand tourer produkowany przez włoską firmę Maserati. Zbudowany z myślą o udziale włoskiej marki w serii FIA GT. Produkcja została uruchomiona w 2004, powstało wówczas 30 egzemplarzy, z czego 25 zostało wystawionych na sprzedaż. Rok później zbudowano kolejne 25 sztuk. Cena jednego egzemplarza wynosiła 600 000 €.

Maserati opracowało model MC12 na podwoziu Ferrari Enzo, z pierwowzoru zapożyczono także silnik oraz skrzynię biegów (zblokowany ze skrzynią biegów silnik, jest elementem nośnym). Powstały samochód był jednak znacznie większy od prekursora. MC12 było dłuższe, szersze i wyższe od Ferrari, które odznaczało się jednak lepszymi osiągami. Prędkość maksymalna jaką jest w stanie osiągnąć MC12 to 330 km/h, podczas gdy Ferrari jest w stanie pędzić o 25 km/h szybciej.

Maserati stworzyło MC12 aby zasygnalizować, że po 37 latach przerwy ponownie zamierza wziąć udział w wyścigach samochodowych. Aby otrzymać homologację pozwalającą na udział w serii FIA GT, włoski producent musiał wyprodukować co najmniej 25 egzemplarzy w wersji drogowej. Nowy model zadebiutował pod koniec sezonu 2004, załoga nim kierująca zdobyła pierwsze miejsce podczas wyścigu na torze Zhuhai International Circuit. Wyścigowe wersje MC12 wzięły również udział w American Le Mans Series 2005, nie spełniały jednak wymagań dotyczących dopuszczalnych gabarytów, co poskutkowało nałożeniem nań kar.

Ferrari 456 GT

Ferrari 456 GT 1/24

Ferrari 456 - czteromiejscowe coupé produkowane przez włoską firmę Ferrari, które weszło na rynek w 1992 roku jako następca modelu 412. Ferrari 456M GT zostało zastąpione w 2003 roku przez Ferrari 612 Scaglietti.

Ferrari 456 zostało w latach 90. opracowane przez studio Pininfarina pod kierownictwem ówczesnego szefa stylistów tego biura Lorenzo Ramaciottiego. Debiut rynkowy auta miał miejsce w 1992 roku. Dostępne było w wersjach GT i GTA, różniących się zastosowanymi skrzyniami biegów: sześciostopniowej manualnej i czterostopniowej automatycznej.

Jedynym oferowanym silnikiem był widlasty dwunastocylindrowiec o pojemności 5474 cm³ osiągający 442 KM. Nazwa 456 wzięła się od pojemności pojedynczego cylindra, który wynosi 456,16 cm³.

W marcu 1998 roku na Salonie Genewskim Ferrari przedstawiło zmodernizowany model - wprowadzono zmiany stylistyczne oraz zmodernizowano zawieszenie i silnik. Zmienionoukład chłodzący i elektroniczny system wspomagający pracę układu napędowego. Model z tymi zmianami nazwano 456 M od włoskiego słowa Modificata.

Łącznie wyprodukowano 3298 tych samochodów, w tym: 456 GT: 1548; 456 GTA 403; 456M GT 688; 456M GTA 650.

Porsche 959

Porsche 959 1/24

Porsche 959 − sportowy samochód osobowy produkowany przez niemiecką firmę Porsche w latach 1986 – 1989. W samochodzie jak na lata produkcji, zastosowano szereg nowatorskich rozwiązań technicznych: nadwozie z kevlaru i aluminium, zaawansowany napęd na wszystkie koła czy silnik wyposażony w system doładowania - na niższych obrotach mniejsza z turbosprężarek wspomagała pracę trzech cylindrów, a przy wyższych drugaturbina ładowała wszystkie sześć cylindrów, dzięki temu z pojemności 2,8 litra silnik rozwijał moc 450KM. Silnik pochodził od wyczynowego pojazdu Porsche 956, wcześniej używanego także w modelu Porsche 935^{[potrzebne źródło]}. Później użyto go także w modelu Porsche 962, w którym osiągał moc ponad 700 KM. Pojazd miał ponadprzeciętne osiągi - 3,6 s do 100 km/h i prędkość maksymalną 300 km/h. Razem z modelem F40 firmy Ferrari zapoczątkował erę superszybkich samochodów osobowych. Pojawiła się także wersja 959 S, która miała bardziej skąpe wyposażenie, jednak dzięki lżejszemu nadwoziu charakteryzowała się lepszymi osiągami. Samochód ten nie był sprzedawany na terenie Stanów Zjednoczonych do 1999 roku, ponieważ firma Porsche odmówiła dostarczenia 4 egzemplarzy modelu do przeprowadzenia testów zderzeniowych.

Silnik

• B6 2,8 l (2849 cm³), 4 zawory na cylinder, DOHC, turbodoładowany
• Układ zasilania: wtrysk Bosch Motronic
• Średnica cylindra × skok tłoka: 95,00 mm × 67,00 mm
• Stopień sprężania: 8,3:1
• Moc maksymalna: 451 KM (331 kW) przy 6500 obr/min
• Maksymalny moment obrotowy: 500 N•m przy 5000 obr/min
  

Osiągi

• Przyspieszenie 0-100 km/h: 3,7 s
• Przyspieszenie 0-160 km/h: 8,3 s
• Czas przejazdu pierwszych 400 m: 11,8 s
• Czas przejazdu pierwszego kilometra: 20,6 s
• Prędkość maksymalna: 317 km/h

Lancia Delta S4

Lancia Delta S4 1/24

Lancia Delta S4 - samochód rajdowy startujący w Grupie B Rajdowych Mistrzostw Świata w sezonach 1985 i 1986. Zastąpił on model 037 Monte Carlo. W samochodzie zastosowano napęd AWD i centralnie umieszczony silnik. Jednostka R4 o pojemności 1759 cm³ wyposażona została zarówna w doładowanie mechaniczne jak i turbodoładowanie.

Pod względem konstrukcyjnym Delta S4 miała niewiele wspólnego ze zwykłą Deltą, do drogowego modelu nawiązywała jedynie stylistyka nadwozia. W celu uzyskania homologacji Lancia wyprodukowała 200 drogowych S4 Stradale. Podobnie jak w przypadku wersji rajdowej, użyto do napędu silnika R4 1.8 zamontowanego centralnie, w tej specyfikacji generował on moc maksymalną 250 KM.

Samochód zadebiutował pod koniec sezonu 1985, startowali nim Markku Alen i Henri Toivonen. Toivonen zadebiutował Deltą S4 w Rajdzie Wielkiej Brytanii zajmując 1. miejsce, w następnym sezonie zwyciężył Rajd Monte Carlo. Tovinen zginął kierując S4 podczas Rajdu Korsyki 1986. Ten i wcześniejsze incydenty przesądziły o wydaniu przez FISA zakazu startów Grupy B.

Dane Techniczne (S4 Stradale):

Silnik

• R4 1,8 l (1759 cm³), 4 zawory na cylinder, DOHC
• Montowany centralnie
• Doładowanie mechaniczne (sprężarka Abarth), turbosprężarka KKK K26, intercooler
• Układ zasilania: elektroniczny wtrysk paliwa
• Średnica cylindra × skok tłoka: 88,5 × 71,5 mm
• Stopień sprężania: 7,6:1
• Moc maksymalna: 250 KM (184,2 kW) przy 6750 obr/min
• Maksymalny moment obrotowy: 291,5 N•m przy 4500 obr/min

Osiągi

• Przyspieszenie 0-100 km/h: 4,1 s
• Czas przejazdu pierwszego kilometra: 21,9 s
• Prędkość maksymalna: 225 km/h
  
  Dane Techniczne (S4 Grupa B 1985r) :
  

  Silnik

  • R4 1,8 l (1759 cm³), 4 zawory na cylinder, DOHC
  • Montowany centralnie
  • Doładowanie mechaniczne (sprężarka Volumex), turbosprężarka KKK
  • Układ zasilania: Elektroniczny wtrysk paliwa I.A.W./Weber/Marelli
  • Średnica cylindra × skok tłoka: 88,5 × 71,5 mm
  • Stopień sprężania: 7,0:1
  • Moc maksymalna: 558 KM (410 kW) przy 8000 obr/min - wersja z MŚ 1986r.
  • Maksymalny moment obrotowy: ok. 500 N•m przy 4500 obr/min

  Osiągi

  • Przyspieszenie 0-100 km/h: 2,3 s

  Nadwozie

  • Rama: chromowo-molibdenowa, rurowa, spawana
  • Nadwozie: włókno szklane, kevlar, 5-częściowe

  Napęd

  • 4WD
  • Sprzęgło wiskotyczne
  • Dyferencjał centralny, na każdej osi samoblokujące się mechaniczne dyferencjały firmy ZF
  • Skrzynia biegów: Manualna, 5-st.

  Zawieszenie

  Niesymetryczne wahacze z amortyzatorami i sprężynami śrubowymi
  • przód: kolumny MacPhersona
  • tył: 2 amortyzatory oraz pojedyncza sprężyna pomiędzy nimi

  Hamulce

  • firma Brembo

BMW M3 E36

 BMW M3 E36 1/24

BMW M3 E36 – model oparty na BMW E36. Produkowany w wersji coupé, kabriolet sedan oraz compact. Wyposażony w sześciocylindrowy silnik S50 o pojemności 3.0 lub 3.2 litra oraz S52 w wersji amerykańskiej

Model BMW M3 E36 był produkowany z przeznaczeniem na rynek europejski, amerykański oraz południowoafrykański. Na rynek amerykański M3 były oferowane z innymi silnikami niż na rynek europejski. BMW M3 US miało niezależnie od silnika (3.0 oraz 3.2) 240 KM, podczas gdy wersje europejskie w zależności od silnika miały 3.0 – 286 KM, 3.2 – 321 KM. Amerykańskie wersje M3 bazowały na silnikach M50/M52. Były o wiele bardziej podobne konstrukcyjnie do M50/M52 niż do prawdziwych silników z M3, a więc S50.

Modele / Osiągi

Volkswagen Golf IV

Volkswagen Golf IV 1/24(Koła od Lambo Diablo)

Volkswagen Golf IV − czwarta generacja niemieckiego samochodu kompaktowego Volkswagen Golf produkowana przez koncern Volkswagen AG od 1997 do 2006 roku.

Po rozpoczęciu produkcji Golfa IV rozpoczętej w 1997 roku Volkswagen rozpoczął serię zmian w innych modelach. Kabriolet oparty na serii III poddany został faceliftingowi w celu upodobnienia go do modeli IV generacji. Sedan na bazie Golfa IV przemianowano na model Bora (na rynku Ameryki Północnej pozostała nazwa Jetta). Sprzedano ponad 4,9 mln egzemplarzy Golfa IV. W 2003 roku Golf IV został zastąpiony modelem nowej generacji, którym był Volkswagen Golf V. Niektóre odmiany i wersje, w tym przede wszystkim wersję kombi Golfa IV produkowano jeszcze do grudnia 2006 roku.

W plebiscycie na Europejski Samochód Roku 1998 model zajął 2. pozycję (za Alfą Romeo 156).

Chevrolet Corvette C1

Chevrolet Corvette C1 1/24

Chevrolet Corvette – amerykański samochód sportowy marki Chevrolet produkowany przez koncern General Motors od 30 czerwca 1953 roku. Każda kolejna generacja oznaczana jest literą „C”, np. czwarta generacja modelu nazywana jest „C4”. Od 2013 roku produkowana jest siódma generacja pojazdu (C7).

Za powstanie Corvetty odpowiada Harley Earl, miłośnik samochodów sportowych. Oglądając żołnierzy wracających do domu po II wojnie światowej w Jaguarach czy Alfach Romeo wpadł na pomysł stworzenia Corvetty. Nazwę Corvette wymyślił Myron Scott, zainspirowała go nazwa z małych statków fregatowych, które potrafiły szczególnie szybko manewrować. Pierwotnie Corvette produkowano w Michigan, jak również w Missouri, jednak od trzeciej generacji (C3) wytwarzane są w Bowling Green w Kentucky.

Chevrolet Corvette C1 pojawił się po raz pierwszy w 1953 roku jako dwuosobowy kabriolet, a właściwie roadster. Nadwozie wykonane z tworzywa sztucznego osadzono na stalowej ramie.

Początkowo do napędu pojazdu służył silnik o pojemności ok. 3860 cm³ i mocy 150 KM, później 195 KM. W 1956 roku po raz pierwszy zaprezentowano model z przestylizowanym nadwoziem. Cechą charakterystyczną było obłe przetłoczenie za przednim nadkolem. Po raz pierwszy można było zamówić wersję hardtop (sztywny dach). Pojawiły się również silniki ośmiocylindrowe V8 o mocy 265, a rok później już 283 KM, uzyskane z silnika wyposażonego we wtrysk paliwa o pojemności około 4640 cm³. W 1958 roku wprowadzono model z podwójnymi reflektorami z przodu. W latach 1958–1960 oferowano ww. silnik, oznaczony od pojemności skokowej 235, w wariantach mocy od 230 do 315 KM. W 1962 roku zaprezentowano silnik 327 (~5360 cm³) o mocy maksymalnej 360 KM.

W ciągu dziewięciu lat produkcji wyprodukowano 69 015 egzemplarzy Corvetty C1.

Lamborghini Diablo

Lamborghini Diablo 1/24 

Lamborghini Diablo – model sportowego samochodu produkowanego przez włoską firmę Automobili Lamborghini S.p.A. w latach 1991 - 2000. Przez cały okres produkcji sprzedano zaledwie 2903 egzemplarze. Diablo w 1990 roku był mianowany tytułem najszybszego samochodu świata, osiągnął on 329 km/h. Odebrał ten tytuł największemu rywalowi Lamborghini - Ferrari F40 i dzierżył ten tytuł od 1990-1991 roku, ciekawostką jest to, że zdołał poprawić rekord tylko o 1 km/h. W 1991 roku supersportowy Bugatti EB110 odebrał mu ten tytuł znacznie podnosząc poprzeczkę w kategorii prędkość maksymalna dla tego typu aut.

Firma Lamborghini wprowadziła model Diablo w zastępstwie dla starzejącego się modelu Countach. Auto trafiło do sprzedaży 21 stycznia 1990 roku. Jego cena wynosiła wtedy 240 000 $. Czterdziestoośmiozaworowy silnik o pojemności 5,7 litra generował moc 499 koni mechanicznych (367 kW) oraz moment obrotowy wynoszący 580 Nm. Dzięki temu pojazd rozpędza się do 100 km/h w 4 sekundy, a jego prędkość maksymalna wynosi 325 km/h.

Cała Kolekcja

O to cała moja kolekcja od małych po duże ;)

;)

MCA CENTENAIRE

MCA CENTENAIRE ( Made in Italy )

Szczerze mówią jeszcze nigdy tego modelu nie widziałem, no i o tym samochodzie nie słyszałem. No i Cieszę się że mam go teraz w swojej kolekcji ;).

Opracowaniem samochodu zajęło się Monte Carlo Automobile, które w 1983 roku założył Fulvio Maria Ballabio, kierowca wyścigowy i inżynier w jednej osobie (Formuła 1, IndyCar, Le Mans). Włochowi towarzyszyło kilku innych specjalistów z korzeniami w Formule 1, w tym część załogi Alfy Romeo. Podwozie i karoserię auta wykonano w większość z włókien węglowych i kevlaru, co na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych było zupełną nowością. Nadwozie zaprojektowało włoskie studio Castagna.

Centenaire było zasilane silnikiem V12, który po sąsiedzku dostarczało Lamborghini, pewne jego 455 KM. Dla MCA to było stanowczo za mało. Po instalacji turbosprężarek jednostka produkowała aż 720 koni mechanicznych (był to najmocniejszy samochód drogowy w tamtym czasie). Napęd na tylne koła przekazywała 5-stopniowa, manualna skrzynia biegów. Prędkość maksymalna miała sięgać aż 350 km/h.

Ferrari 458 Challenge

Ferrari 458 Challenge

 ( Kupione jakoś przed świętami w Lidlu )

Ferrari 458 Italia, następca bardzo dobrze przyjętego modelu F430 początkowo wzbudzał nieco kontrowersji wśród niektórych fanów marki. Dziś jednak mało kto narzeka na stylistykę nadwozia - Italia jest piorunująco szybka - 3,4 s. do setki, 325 km/h. Dorzućmy do tego świetne prowadzenie, dzięki zastosowaniu m.in. systemu kontroli trakcji rodem z Formuły 1 i mamy świetne auto. Konstruktorzy z Maranello znają się jednak na swoim fachu i są w stanie przygotować jeszcze szybszą wersję modelu 458. Nie jest to jednak samochód drogowy, a rasowa wyścigówka, która zastąpi dotychczasowy model F430 Challenge w serii wyścigowej Ferrari Challenge Trofeo Pirelli.

O szybkości nowej wersji Challenge świadczy fakt, że na torze Fiorano była dwie sekundy szybsza (1:16.5) niż poprzedniczka, a standardowa Italia pokonała tę pętle w 1:25 s. Od 458 Challenge wolniejsze jest również Ferrari F50 (1:27), a nawet Enzo Ferrari (1:24.9). Z kolei potężne ośmiuset konne Ferrari FXX pokona tor Fiorano o pół sekundy krócej.

FSO Polonez 1500 ( Borewicz )

FSO Polonez 1500 ( Zwany " Borewiczem " )

( Nie jest to Bburago, ale uważam iż jest to model godny uwagi. )

FSO Polonez – samochód osobowy produkowany przez Fabrykę Samochodów Osobowych w Warszawie od 3 maja 1978 roku do 22 kwietnia 2002 roku. Powstał jako następca Polskiego Fiata 125p, który był jednak produkowany równolegle aż do 1991 roku. Przez cały okres produkcji samochód przeszedł kilka większych modernizacji, wprowadzano także kolejne odmiany.

Samochód odziedziczył po poprzedniku większość rozwiązań technicznych, w tym: układ przeniesienia napędu, zmodyfikowane silniki, układ hamulcowy oraz zawieszenie. Nowością było 5-drzwiowe nadwozie typu liftback. W 1988 roku wprowadzono wersję użytkową Poloneza nazwaną Truck. W 1991 roku przeprowadzono gruntowną modernizację, wprowadzając wersję Caro z mocno odświeżonym nadwoziem. Od 1996 roku dostępna była wersja sedan – Atu, rok później przeprowadzono ostatnią poważniejsza modyfikację Poloneza wprowadzając modele Caro i Atu Plus. Od 1999 roku dostępna była także wersja Kombi. Produkcję zawieszono 22 kwietnia 2002 roku, łącznie z zestawami montażowymi wyprodukowano 1 061 807 egzemplarzy modelu w różnych wersjach (bez dostawczych Trucków i vanów Cargo).